«Αγκάθι» οι προπονήσεις ατομικής βελτίωσης…

      Φίλος , μου έστειλε να διαβάσω μια επιστολή που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο και στη συνέχεια να τη σχολιάσω. Η επιστολή, γραμμένη σε μορφή άρθρου με προσωπική άποψη, αφορούσε σε θέμα που άπτεται των ακαδημιών και πιο συγκεκριμένα στις έξτρα προπονήσεις που «απαιτούν» ορισμένοι προπονητές, προκειμένου οι μικροί ποδοσφαιριστές...

να βελτιώσουν τις δεξιότητές τους.        (Η επιστολή αναδημοσιεύεται αυτούσια στο τέλος του κειμένου).

      Αρχικά θέλω να αναφέρω ότι «οι προπονήσεις ατομικής βελτίωσης», όπως αποκαλούνται, ή extra όπως… λαϊκά συνήθως αναφέρονται στο χώρο του ποδοσφαίρου, συνιστούν ένα ακόμη «αγκάθι» μεταξύ όλων των άλλων δεινών και προκαλεί σύγχυση στους γονείς, αλλά και στα παιδιά. Στους γονείς γιατί δεν ξέρουν αν κάνουν το σωστό, και στα παιδιά γιατί άλλα μαθαίνουν στην «ατομική» και άλλα στην ομαδική προπόνηση…

      Είναι φανερό πως πρόκειται για μία ακόμη αιτία που προάγει το «μαύρο» χρήμα και κινείται ανεξέλεγκτα στο χώρο των τμημάτων υποδομής.
      Είναι αμέτρητοι οι προπονητές, οι οποίοι για να προσθέσουν κάποια επιπλέον έσοδα, στο έτσι κι αλλιώς πενιχρό εισόδημά τους, προτρέπουν γονείς να μπουν στη λογική της έξτρα προπόνησης με στόχο την ακόμη καλύτερη απόδοσή τους στον αγώνα. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα, δε διστάζουν να γίνουν φορτικοί και να ασκήσουν πιέσεις του τύπου «όποιος δεν κάνει / πληρώσει την ατομική προπόνηση μαζί μου, δε υπάρχει περίπτωση να παίξει βασικός».

        Οι απορίες που προκύπτουν είναι πολλές κι εύλογες: Πώς μπορεί να βελτιώσει κάποιος εμπειρικός προπονητής έναν αθλητή χωρίς όλα τα απαραίτητα εφόδια που απαιτούνται (επιστημονικά, τεχνικά, τακτικά…), και γιατί να μην το κάνει αυτό μέσα στο προπονητικό πλαίσιο που του δίνεται.

Θα μπορούσα να απαριθμήσω πολλές ακόμη απορίες, όπως επίσης και παραδείγματα προπονητών με αντίστοιχες συμπεριφορές και κατά τα οποία ήμουν παρούσα.
       Πολλοί από αυτούς ήταν μέλη τεχνικού τιμ τμημάτων υποδομής μεγάλων ΠΑΕ. Οι περισσότεροι – ευτυχώς – δεν ανήκουν πια σ’ αυτή την κατηγορία, γιατί οι επόμενες διοικήσεις φρόντισαν να τους απομακρύνουν…

     Οταν κάποτε αποφάσισα να πάω προσωπικά η ίδια στα γραφεία δημοφιλούς συλλόγου και να ρωτήσω τον πρόεδρο γιατί επιτρέπει τέτοιες καταστάσεις στους κόλπους της ακαδημία του, κι αν είναι γνώστης του «φαινομένου», μου απάντησε απερίφραστα ότι το γνωρίζει και πως από τη στιγμή που δεν τους πληρώνει επαρκώς, κάπως θα έπρεπε να κερδίσουν τα προς το ζην ώστε να μπορούν να συνεχίσουν να ασκούν την προπονητική!

      Δυστυχώς για όλους, ο φαύλος κύκλος της προπονητικής στα τμήματα υποδομής δεν έχει αρχή, ούτε τέλος.

      Μιλώντας πρόσφατα με τον υπεύθυνο μιας μικρής ακαδημίας από γειτονικό νομό της Θεσσαλονίκης  σχετικά με τα προαναφερθέντα, μου εξηγούσε πως αφενός δε διαθέτει ο ίδιος κανένα πιστοποιητικό προπονητικής παρά το γεγονός πως είναι υπεύθυνος της ακαδημίας, παρομοίως μου είπε και η πλειοψηφία των «ακαδημιών» της περιοχής του.
      Κι αυτό συμβαίνει με την ανοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων, μου υπογράμμισε.

      Αλλωστε, δεν υφίσταται οργανωμένο παιδικό πρωτάθλημα στην συγκεκριμένη περιοχή, τα τμήματα συλλέγουν εμπειρίες μέσω φιλικών αγώνων και όσοι μικροί ποδοσφαιριστές διαθέτουν κάποιες δεξιότητες, καλούνται να πληρώσουν προπονητές να τους βελτιώσουν «χτυπητές» αδυναμίες, ώστε να έχουν κάποιες ελπίδες να μεταγραφούν ίσως σε μια ακαδημία επαγγελματικού συλλόγου.

     Οσοι γνωρίζουν και κατανοούν σε τί ακριβώς αναφέρομαι, κρίνουν πως το θέμα είναι σοβαρό.

Δεν επιτρέπεται άσχετοι, αμύητοι, χωρίς καμία γνώση προπονητικής, που δεν είναι καν γυμναστές, μόνο με τη δική τους εμπειρία που κι αυτή είναι άγνωστης προέλευσης… να παίρνουν παιδιά στα χέρια τους και να τους διδάσκουν πώς… να τραυματιστούν καλύτερα!

      Η ΕΠΟ σε συνεργασία με την UEFA έχει κάνει πολλές ενέργειες ώστε άπαντες που ασχολούνται με την προπονητική, να διαθέτουν έστω μια πρώτη εκπαίδευση.
Να μπορούν να έχουν έναν αριθμό μητρώου, κάποιο στοιχειώδες πιστοποιητικό, έστω το προκαταρκτικό πτυχίο UEFA C.
      Οι περισσότεροι ευτυχώς παρακολούθησαν τις αντίστοιχες Σχολές Προπονητικής της ΕΠΟ και πήραν γνώσεις. Τα υπόλοιπα είναι θέμα εμπειρίας ή προσωπικής βούλησης…

      «Τα παιδιά όταν παίζουν μόνα τους στις αλάνες, χωρίς εποπτεία και κατεύθυνση από άσχετο προπονητή, κινδυνεύουν λιγότερο!», αναφέρουν πολλοί εργοφυσιολόγοι.

     Προσωπικά όταν ρωτηθώ για αντίστοιχα θέματα, πάντα προτρέπω τους γονείς να επιλέγουν επιστήμονες εγνωσμένης αξίας για την όποια βελτίωση ή την εξατομικευμένη κατάρτιση του παιδιού τους. Τα παιδιά δεν είναι κούκλες… Είναι πλάσματα που πλάθονται…
     Και στις αναπτυξιακές ηλικίες, όλοι πια το γνωρίζουν, χρειάζονται ακόμη μεγαλύτερη προσοχή σε όλα τα επίπεδα.

Διαβάστε το άρθρο /επιστολή που έδωσε την αφορμή για το παρόν άρθρο

    «Αν ταξιδεύει κάποιος στο internet (το μάθαμε και αυτό τώρα στα πίσω –πίσω) στα sites που αφορούν ακαδημίες, θα βρει αμέτρητες καταγγελίες περί ύπαρξης, σε ένα χώρο που τελικά δεν είναι καθόλου αγνός, επιτήδειων λαμογιών, έμπορων παιδικών ονείρων και εκμεταλλευτών αφελών γονιών.

      Οι ακαδημίες είναι ποδοσφαιρικά σχολεία υποχρεωμένα να εκπαιδεύουν και να αναπτύσσουν τις ικανότητες των μικρών αθλητών μέσα από την προπόνηση και το παιχνίδι με τους κατάλληλους προπονητές-παιδαγωγούς, σε όσο το δυνατόν καλύτερες και πληρέστερες συνθήκες και προϋποθέσεις.

     Φαίνεται όμως πως για τους εμπόρους των παιδικών αυτών ονείρων, αυτό που είναι υποχρεωμένες να παρέχουν οι ακαδημίες δεν είναι αρκετό. Τα παιδιά χρειάζονται επιπλέον και φροντιστήρια ή ακόμη για καλύτερη πρόοδο ίσως και ιδιαίτερα μαθήματα, extra. Αυτά τα extra όμως απαιτούν extra λεφτά, extra αφαίμαξη, extra προμήθεια. Και κατά τις καταγγελίες δεν είναι και λίγα. Σε μερικές περιπτώσεις φτάνουν και την φορολογική δήλωση ανειδίκευτου εργάτη. Χαλάλι όμως με αυτά και με τ` άλλα ο Γιωργάκης θα γίνει Mesi αν όχι άντε Ronaldo δε βαριέσαι, χαλάλι του.

     Όπως είπαμε και παραπάνω, αυτά από ότι διαβάζουμε γίνονται παντού σε αυτή τη χώρα των φελλών και των αφελών.
      Ακόμη λέγεται ότι τα ίδια αυτά λαμόγια εκμεταλλευόμενοι θέσεις και αξιώματα, κατηγορούν ακαδημίες και συναδέλφους προπονητές, λέγοντας ότι όλοι οι άλλοι είναι πίσω ποδοσφαιρικά και ότι αυτοί είναι οι ειδικοί και οι επιστήμονες.
     Τώρα πως γίνεται ακαδημίες που κάθε χρόνο κερδίζουν τίτλους σε αυτές τις ηλικίες να είναι πίσω, να μη δουλεύουν σωστά, κι αυτοί με μια διάκριση, ανά πενταετία ζήτημα είναι, να είναι μπροστά, αυτό ας το αναλύσουν οι ειδήμονες.

     Επειδή όλοι γνωρίζουν αλλήλους, αυτοί οι κύριοι αν βρίσκονται και στο δικό μας περίγυρο, λέω ΑΝ, ας συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται παιδικές ψυχές, αφελείς γονείς, αφού βρίσκουν τέτοιους καλά τους κάνουν.

     Να σταματήσουν όμως να κατηγορούν άλλες ακαδημίες και συναδέλφους, γιατί οι καταγγελίες υπάρχουν όσον αφορά στη δράση τους και τα έργα τους κι αν βγουν στη φορά ονόματα δεν θα ξέρουν από ποια έξοδο της πόλης να την κάνουν, αν δεν τους έχει ξεράσει ο χώρος νωρίτερα.

     Ας ξυπνήσουν όμως και οι ονειροπόλοι γονείς. Όλα τα παιδιά δεν θα γίνουν Mesi και Ronaldo, αν τα πηγαίνουμε σπρώχνοντας κάποια στιγμή θα πέσουν και το χτύπημα θα είναι άσχημο.
      Ας μάθουν να αγωνίζονται τίμια, να είναι χαρούμενα παιδιά που διασκεδάζουν, αλλιώς, στο τέλος του δρόμου, θα είναι απογοητευμένα, ίσως να αισθάνονται για πάντα αδικημένα ίσως γιατί δεν είχαν να πληρώσουν τις EXTRA προπονήσεις…

ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ
ΟΧΙ EXTRAS»

Γράφει η Δώρα Ιωακειμίδου

http://acadimies.gr/new/2017/02/07/